รักเฒ่ากัน
ประเทศไทยเข้าสู่สังคมสูงวัยโดยสมบูรณ์ โดยองค์การสหประชาชาติคาดการว่า จะมีประชากรผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 26.9 ของประชากรทั้งหมดในปี พ.ศ. 2573
โครงสร้างประชากรที่เปลี่ยนไปทำให้ประเทศไทย ต้องรับมือกับการดูแลผู้สูงอายุ โดยคนวัยทำงาน มีภาระต้องออกไปประกอบอาชีพนอกบ้าน ส่งผลให้ผู้อายุในบ้านขาดคนดูแล
โครงการรักเฒ่ากันมีเป้าหมายให้ “ชุมชนเป็นกำลังสำคัญในการดูแลผู้สูงอายุ อย่างมีส่วนร่วม และเชื่อมประสานหน่วยงาน เพื่อให้เกิดการดูแลอย่างเป็นองค์รวม” เนื่องจากชุมชนเป็นหน่วยทางสังคม ที่มีความใกล้ชิดและผูกพันกัน เป็นหน่วยย่อยที่ครอบคลุมพื้นที่ทั่วประเทศ แต่การที่ชุมชนจะรับบทบาทนี้ได้นั้น ต้องมีการสร้างกลไกการดูแลผู้สูงอายุในชุมชน โดยการมีส่วนร่วม กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการพัฒนาองค์ความรู้ในการดูแล ผู้สูงอายุให้กับชุมชน โดยมีความคาดหวังว่า จะนำไปสู่การดูแลอย่างบูรณาการ มีประสิทธิภาพ ประหยัด แบ่งเบาภาระของภาครัฐ สามารถตอบโจทย์ปัญหาสังคมผู้สูงอายุ ได้อย่างยั่งยืน
